Gordijntje (1e verhaal)

Kleinkinders van mijn buurvrouw
Die vierden Sinterklaas
Met liedjes en kadootjes
Banket en speculaas

Aan haar kant van het gordijntje
Hadden ze pret voor twee
Toen kwam voor mij de dokter
“Kom even met mij mee”

Ze toonde me de beelden
Van een veel te groot gezwel
En dat ik niet genezen zou
Ja, dat begreep ik wel

Terug weer op mijn kamer
Zat ik versteend op bed
Mijn hele doen en laten
Was hiermee stop gezet

Met de grote wereld om mij heen
Was elk contact verdwenen
En om mijn pijnlijk stijve nek
Hingen de molenstenen

Kleinkinders van mijn buurvrouw
Die feestten nog steeds voort
Die hadden in hun onschuld
Van kanker nooit gehoord

En toen…
Toen schoof een kleuter ’t gordijntje opzij
Wil jij ook een spekkie? Vroeg ze aan mij
En daar was ik plotseling deel van het feest
Ben nooit voor een spekkie zo dankbaar geweest